Istotna rola naukowców z Polski w sukcesie międzynarodowego respiratora MVM do walki z koronawirusem

Respirator mechaniczny Milano (MECHANICAL VENTILATOR MILANO, MVM), wchodzący właśnie w fazę produkcji, pomoże pacjentom ciężko dotkniętym przez COVID-19. 1 maja 2020 r., tylko 6 tygodni od rozpoczęcia prac nad urządzeniem, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (US FDA) ogłosiła, że MVM uzyskał atest pozwalający na jego stosowanie do ratowania życia chorych.

MVM został wymyślony i zaprojektowany przez międzynarodowy zespół fizyków cząstek, głównie z Włoch, Kanady i Stanów Zjednoczonych. Systemy gazowe i złożone systemy sterowania, używane w fizyce cząstek, korzystają z tej samej technologii jak ta, wymagana do budowy respiratorów. Aby umożliwić szybką produkcję, MVM jest konstrukcyjnie prosty i składa się z niewielkiej liczby elementów, a modularna konstrukcja pozwala na zamianę części na inne, w zależności od ich dostępności w różnych regionach świata. Osiągnięcie tego rezultatu w tak krótkim czasie było możliwe dzięki współpracy laboratoriów, instytutów, uniwersytetów i firm oraz dzięki otwartemu dzieleniu się umiejętnościami i zasobami.

Ze strony polskiej w projekcie nowego respiratora MVM uczestniczą dr Masayuki Wada i dr Mariusz Suchenek, naukowcy i kierownicy grup z centrum doskonałości MAB AstroCeNT. Szczególnie ważną rolę pełni w nim dr Wada, który koordynuje pracami grupy odpowiedzialnej za kontrolę jakości oprogramowania respiratora, w tym proces rozwijania i testowania kodu, który musi spełniać normę ISO wymaganą do certyfikacji przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA). Oprócz szczegółowych testów oprogramowania, kolejnym rodzimym wkładem do projektu jest analiza danych z modułów testowych MVM, weryfikująca ich funkcjonalność. Odbywa się to we współpracy z fizykami, inżynierami i ochotnikami z całego świata.

Prof. Leszek Roszkowski, kierownik MAB AstroCeNT:

Jestem bardzo zadowolony z tak szybkiego i dużego sukcesu projektu respiratora MVM. Jednocześnie jestem niezwykle dumny z faktu, że w realizacji tego niezwykłego projektu z przeważającym udziałem badaczy z wielkich i renomowanych laboratoriów naukowych w Europie i Ameryce nasz stosunkowo niewielki zespół odgrywa tak nieproporcjonalnie ważną rolę. Bardzo się cieszę, że ich praca mogła w tak krótkim czasie i w tak wcześniej nieplanowany sposób przynieść owoce pro publico bono zwłaszcza teraz, w tak trudnym okresie pandemii COVID-19.

Trzeba podkreślić, że respirator MVM jest wyjątkowy również w aspekcie możliwości produkcji: składa się z elementów dostępnych na rynku i można go będzie produkować bez licencji.

Inicjatywa stworzenia respiratora powstała w ramach GADMC (Global Argon Dark Matter Collaboration), międzynarodowego zespołu naukowego, zajmującego się poszukiwaniem ciemnej materii za pomocą detektorów w laboratoriach INFN Gran Sasso we Włoszech i SNOLAB w Kanadzie, kierowanego przez Cristiano Galbiati (z GSSI i INFN we Włoszech oraz Uniwersytetu Princeton w USA) oraz Arthura McDonalda z Queen?s University (Kanada), laureata nagrody Nobla z 2015 r.

Kluczową rolę w projekcie odegrali partnerzy przemysłowi w szczególności włoska firma Elemaster, która udostępniła laboratorium niezbędne do budowy pierwszych urządzeń, stworzyła elektronikę respiratora, kierowała pracą pozostałych firma zaangażowanych w montaż oraz zgłosiła respirator do amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA).

Dostarczenie respiratora MVM pacjentom wymagało współpracy z ekspertami spoza dziedziny fizyki jądrowej i cząstek. Dlatego istotny wkład w projekt wniosły również agencje rządowe, organy regulacyjne, producenci i instytucje opieki zdrowotnej. Doradztwo ekspertów medycznych z Włoch, Kanady i Stanów Zjednoczonych pozwoliło uwzględnić w projekcie urządzenia wymagania kliniczne. Anestezjolodzy z oddziałów COVID-19 w Lombardii, jednego z regionów najbardziej dotkniętych przez pandemię, odegrali w tym szczególną rolę, wnosząc istotne wskazówki dotyczące projektu jednostki. Szczegółowe testy i weryfikację poprawnej pracy urządzenia przeprowadzono w szpitalu San Gerardo w Monzawe Włoszech.

Dodatkowe informacje:

Centrum doskonałości MAB ,,AstroCeNT: Centrum Naukowo-Technologiczne Astrofizyki Cząstek?, założone 1 lipca 2018 dzięki grantowi z programu Międzynarodowe Agendy Badawcze realizowanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej i współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój. Ośrodek ?AstroCeNT? jest międzynarodowym centrum badawczym i autonomicznym zakładem przy Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie. Partnerem strategicznym MAB AstroCeNT jest Laboratorium Astrofizyki Cząstek i Kosmologii – światowej klasy instytut naukowy z siedzibą w Paryżu. Innymi partnerami są m. in. grupy badawcze z: Instytutu McDonalda w Kanadzie, Uniwersytetu Princeton, Gran Sasso Science Institute we Włoszech, a w Polsce m. in. z Politechniki Warszawskiej i Narodowego Centrum Badań Jądrowych. Głównym celem MAB AstroCeNT jest badanie tzw. niewidzialnego Wszechświata, w szczególności pomiary fal grawitacyjnych i poszukiwanie ciemnej materii przy użyciu zaawansowanych technologicznie instrumentów pomiarowych, rozwijanych w MAB AstroCeNT z udziałem sektora badawczego i komercyjnego.

Przeczytaj także:

 

Cofnij