
Prof. dr hab. Marian Grynberg urodził się 11 kwietnia 1940 r., zmarł 19 listopada 2017 r. w Warszawie. Przez ponad 50 lat był związany z Wydziałem Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był fizykiem, specjalizował się w fizyce ciała stałego, w szczególności w fizyce półprzewodników. Jako wieloletni nauczyciel akademicki stał się wychowawcą wielu pokoleń badaczy.
Ukończył studia na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego w 1962 r. Doktorat uzyskał w 1966 r., habilitację w 1973 r., profesorem nadzwyczajnym został w 1980 r. a profesorem zwyczajnym w 1989 r.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Doświadczalnej UW, gdzie w latach 1984?2003 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizyki Ciała Stałego. Od 1981 do 1984 roku pełnił funkcję dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW, a od 1978 do 1980 był zastępcą Dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej.
W latach 1971?1972 i 1980?1981 odbył staże naukowe na Uniwersytecie Paryskim, a w latach 1987?1988 na Uniwersytecie w Grenoble. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1984 roku był członkiem a od 1987 do 1993 r. – sekretarzem Komisji Fizyki Półprzewodników Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej (IUPAP).Od 1990 r. do 1996 r. był przewodniczącym Zespołu Ekspertów ds. Nauk Ścisłych MEN. Również od 1990 r. był jednym z edytorów czasopisma ?Solid State Communications? oraz członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma ?Materials Science & Engineering B Solid State Materials for Advanced Technology?.
W latach 1992?2005 pełnił funkcję wiceprezesa Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, będąc jedną z osób, które ukształtowały jej misję i sprawiły, że stała się ona prekursorem nowego modelu finansowania nauki w Polsce, instytucją sprawnie zarządzaną, otwartą na potrzeby i głos środowiska naukowego. Prof. Grynberg był odpowiedzialny za działalność programową FNP, czyli praktyczną realizację programów wspierających naukowców. Jego wizja i praca przy jej wcieleniu w życie stworzyła mechanizmy wspierania naukowców z wykorzystaniem procedur konkursowych opartych na standardach przejrzystości, konkurencyjności i wysokich wymagań etycznych. Przedmiotem jego szczególnej uwagi był uruchomiony w 1995 r. program stypendialny dla młodych uczonych, finansujący ich staże podoktorskie w najlepszych ośrodkach naukowych na świecie. Był to jeden z pierwszych takich programów finansowanych przez polską instytucję po ?89 roku.
W 2005 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Został pochowany 30 listopada 2017 r. na Cmentarzu Żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.