
Urodził się w 1963 roku w Warszawie. Ukończył studia magisterskie na kierunku psychologia (1988) na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W tej samej jednostce uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie psychologia (1991), stopień doktora habilitowanego (1998) i tytuł profesora nauk humanistycznych (2008). W trakcie swojej pracy na Uniwersytecie Warszawskim (1989-2013) pełnił m.in. funkcję prodziekana. Od 2003 r. pracuje na Uniwersytecie SWPS, na którym w latach 2013-2020 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Psychologii w Warszawie, a od 2020 roku jest Dyrektorem Instytutu Psychologii.
Zajmuje się współczesną psychologią behawioralną, w tym teorią ram relacyjnych, jako koncepcją specyficznie ludzkich kompetencji językowych, dokonywaniem wyboru w kontekście zysków i strat odroczonych, niepewnych i wymagających wysiłku, behawioralnymi procesami dyskontowania, koncepcją elastyczności psychologicznej w ujęciu terapii i treningu akceptacji i zaangażowania. Jest autorem lub współautorem stu kilkudziesięciu prac poświęconych tej tematyce. Współpracował i prowadził badania we współpracy z naukowcami z Washington University in St. Louis, odbywając tam w latach 1992-1998 szereg wizyt jako adiunkt i profesor wizytujący. Był stypendystą m.in. Fundacji Kościuszkowskiej. Prezentował wyniki swoich badań na kilkudziesięciu międzynarodowych konferencjach naukowych. Wypromował dwanaścioro doktorów. Od kadencji 2016-2020 jest członkiem Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk. Jest wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Psychologii Behawioralnej i członkiem honorowym Association for Contextual Behavioral Science Polska.
Członek Rady FNP od 1 września 2024 r.