Urodził się w 1951 roku. Jest chemikiem. Zajmuje się biochemią i biofizyką teoretyczną, biologią obliczeniową oraz bioinformatyką.

Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1974). Na tej uczelni uzyskał również doktorat (1979) i habilitację (1988). Od 1989 roku jest profesorem na Wydziale Chemii UW. W latach 1989-1991 był dyrektorem Laboratorium Chemii Obliczeniowej, a od roku 1998 kieruje Pracownią Teorii Biopolimerów.

Wielokrotnie przebywał na pobytach naukowych za granicą. W latach 1989-1991 był Visiting Associate Professor w Washington University w Saint Louis. Następnie przez 9 lat pracował, a przez 6 lat był profesorem w The Scripps Research Institute w Kalifornii. Jako profesor prowadził także badania w Donald Danforth Plant Science Center (1999-2002) oraz Center of Excellence in Bioinformatics na Uniwersytecie w Buffalo (2002-2003). Od 2004 roku jest profesorem stowarzyszonym z L.H. Baker Center for Bioinformatics and Bilogical Statistics na Uniwersytecie Stanowym w Iowa. W latach 1995-1999 był badaczem międzynarodowym Instytutu Howarda Hughesa.

Autor i współautor ponad 190 prac naukowych. W 2008 roku otrzymał Medal Jana Zawidzkiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej została wyróżniona opracowana przez laureata, nowatorska metoda modelowania struktury białek oraz jej zastosowanie do przewidywania ich struktury, dynamiki i termodynamiki. Innowacyjne podejście opiera się na połączeniu bardzo wydajnych modeli mezoskopowych z klasyczną mechaniką molekularną, co umożliwia konstruowanie dokładnych struktur na poziomie atomowym. Rozwiązanie to jest zaliczane do ścisłej światowej czołówki teoretycznych metod przewidywania struktury białek.

Poznanie struktury przestrzennej białek ma podstawowe znaczenie dla zrozumienia molekularnych podstaw życia, m.in. procesów metabolicznych, sygnałowych i transportowych w żywej komórce.
Z tego względu przewidywanie struktury białek, ich oddziaływań z innymi molekułami oraz dynamiki
i termodynamiki procesów biomakromolekularnych jest obecnie uznawane za największe wyzwanie dla molekularnej biologii teoretycznej.

Zastosowania metody opracowanej przez laureata obejmują, oprócz przewidywania struktury białek
i teoretycznego badania dynamiki, termodynamiki oraz asocjatów białkowych, również wspomagane komputerowo projektowanie nowych leków. To otwiera drogę do wydajnego, wspomaganego komputerowo projektowania nowej generacji leków, mających za cel nie tylko pojedyncze białka, ale również ich kompleksy.

Cofnij