Laureat Nagrody FNP’97 w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych za książkę Pół wieku dziejów Polski 1939-1989.

Ur. w 1938 r. Jest absolwentem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1960). Pracę doktorską obronił w 1966 r., a habilitacyjną w 1975 r. Tytuł profesora otrzymał w 1991 r. Pracownik PAN (1960-1974 i od 1980) oraz Biblioteki Narodowej (1975-1980), obecnie w Instytucie Studiów Politycznych PAN (od 1994 r. – wicedyrektor ds. naukowych). Główne obszary zainteresowań naukowych: historia prasy (polskiej i emigracyjnej), historia ruchu ludowego w Polsce, historia polityczna Polski po II wojnie światowej. Opublikował osiem monografii i siedem tomów wydawnictw źródłowych.

Ważniejsze pozycje: Prasa i społeczność polska we Francji 1920-1940 , Wrocław 1978, Prasa polska 1918-1939, Warszawa 1980, Gomułka i inni. Dokumenty KCPZPR, Warszawa 1986, Londyn 1986, Stanisław Mikołajczyk 1901-1966. Zarys biografii politycznej, Warszawa 1991, Referendum z 30 czerwca 1946 r (wybór dokumentów) Warszawa 1993, Zaciskanie pętli. Tajne dokumenty w sprawie Czechosłowacji 1968 (współautor) ,Warszawa 1995, Pół wieku dziejów Polski 1939-1989, Warszawa 1996, wyd. węgierskie 1997. Współorganizator i redaktor naukowy serii Archiwum Solidarności, założonej w 1984 r. w „drugim obiegu”.

Członek wielu rad naukowych, w latach 1983-1989 członek podziemnego Społecznego Komitetu Nauki. Jest również taternikiem, w latach 1974-1995 był prezesem Polskiego Związku Alpinizmu, Autor i współautor książek i albumów o tematyce górskiej. Nagrodzona książka Pół wieku dziejów Polski 1939-1989, Warszawa 1996, jest próbą syntetycznego zarysu najnowszej historii Polski opartą w znacznym stopniu na własnych, wieloletnich badaniach archiwalnych, w wyniku czego książka wprowadza do naukowego obiegu sporą ilość faktów nieznanych uprzednio historykom. Uwaga skoncentrowana jest na dziejach politycznych, rozumianych jednak nie tylko jako bieg wydarzeń czy seria faktów, ale także funkcjonowanie instytucji, a przede wszystkim postawy i zachowania grup społecznych oraz motywacje ludzi z elity władzy. Książka stara się przedstawić napięcie istniejące przez cały okres powojenny między władzą a społeczeństwem, zarówno przejawy oporu i buntu, jak i przyspieszony po 1956 r. proces adaptacji do narzuconego systemu. W pracy zostały uwzględnione konteksty i uwarunkowania zewnętrzne. Książka A. Paczkowskiego cieszy się w gronie fachowców opinią najlepszego dotychczas opracowania historii PRL o charakterze badawczym, bez elementów propagandy któregokolwiek kierunku politycznego. Będąc dziełem naukowym, nie jest przeładowana szczegółowymi danymi czy przypisami, a wartki i interesujący tok wykładu sprawia, że sięgnął może po nią także czytelnik bez fachowego przygotowania w dziedzinie historii.

Cofnij