Laureatka Nagrody FNP’92 w dziedzinie nauk przyrodniczych i medycznych za pracę zatytułowaną Early Life History of Fish, wydaną w Londynie przez Chapman and Hall.

Urodziła się w 1937 r. w Warszawie i tu w 1953 r. uzyskała maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego. W roku 1958 ukończyła studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego ze specjalizacją zoologia (praca magisterska: Fauna Euphemeroptera potoków tatrzańskich). W roku 1965 uzyskała stopień doktora nauk przyrodniczych na podstawie rozprawy: Analiza wpływu warunków środowiskowych na rozmieszczenie larw Plecoptera i Ephemeroptera w wodach górskich (promotor prof. J. Mikulski).

Uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w zakresie ekologii w 1977 r. (na podstawie rozprawy: Zmienna respiracji i składu chemicznego karpia). W roku 1992 otrzymała tytuł profesora.

W październiku 1958 r. podjęła pracę w Politechnice Warszawskiej. W latach 1962-1974 pracowała w Instytucie Biologii Doświadczalnej PAN, a od 1974 r. w Instytucie Ekologii PAN. Obecnie pracuje w Międzynarodowym Centrum Ekologii PAN.

Pracę naukową rozpoczęła w 1954 r. badaniami terenowymi nad fauną jętek (Ephemeroptera) i widelnic (Plecoptera) w wodach górskich. Uczestniczyła w opracowaniu metod ilościowej oceny fauny w środowiskach lotycznych. Wyniki rozszerzonych badań nad owadami środowisk lotycznych zawarła w pracy doktorskiej. W swoich badaniach zwracała szczególną uwagę na kompleksowe oddziaływania warunków środowiskowych Stwierdziła, że dokładne poznanie wpływu określonego czynnika na organizm nie jest możliwe za pomocą li tylko badań terenowych, przeprowadziła więc weryfikację postawionych hipotez w kontrolowanych warunkach w drodze eksperymentu laboratoryjnego. Dane o wpływie ekologicznych i fizjologicznych czynników regulujących poziom wydatków energetycznych u zwierząt wodnych podsumowała w pracy przeglądowej (The Main Parameters Regulating the Level of Energy Expenditure in Aquatic Animals, Polskie Archiwum Hydrobiologii, nr 17, 1970). Innym przedmiotem badań prof. Ewy Kamler były bezkręgowce ze środowisk ekstremalnie przekształconych przez człowieka pod względem trofii i temperatury. Następnym etapem badań było sprowadzenie nowych obiektów gospodarczo cennych ryb: karpia, sielawy, węgorza, pstrąga tęczowego i troci. Podobnie jak poprzednio, prace koncentrowały się wokół zagadnień autekologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem przemiany materii i transformacji energii. Główną uwagę poświęciła reprodukcji i wczesnym stadiom rozwojowym badanych gatunków. Badania prof. Ewy Kamler dotyczyły następujących zagadnień:

1. Relacje między energią kierowaną na wzrost organizmu rodzicielskiego a energią przeznaczoną na produkcję potomstwa w różnych sytuacjach fizjologicznych i ekologicznych.
2. Ocena jakości ikry ryb.
3. Typy wzrostu i typy metabolizmu podczas wczesnego rozwoju karpia.
4. Efektywność utylizacji energii i materii zawartej w żółtku jaja przez zarodek i larwę ryby w okresie odżywiania endogennego oraz czynniki tą efektywnością sterujące.
5. Odkształcanie procesów fizjologicznych pod wpływem herbicydu podczas wczesnego rozwoju karpia.
6. Ocena adekwatności różnych pokarmów dla larw karpia na początku odżywiania egzogennego.

Materiały zebrane w toku badań nad rozrodem i wczesnym rozwojem ryb zostały usystematyzowane i zsyntetyzowane na tle literatury światowej w pracy Early Life History of Fish. Tematem wiodącym tej monografii jest inwestowanie zasobów, w tym i energii, przez ryby podczas formowania gonad oraz podczas rozwoju embrionalnego i larwalnego. Podkreślone zostały adaptacyjne aspekty reakcji na czynniki endogenne i środowiskowe Przegląd literatury zawiera ponad 700 pozycji. Książka spotkała się z tak dużym zainteresowaniem w świecie naukowym, że w 1995 r. ukazał się w Londynie jej dodruk. Istotnym elementem działalności prof. Ewy Kamler jest prowadzona od dwudziestu lat praca w redakcji Polskiego Archiwum Hydrobiologii (od 1970 r. jest zastępcą redaktora naczelnego). Jest członkiem Rad Naukowych czterech placówek PAN.

Prof. Ewa Kamler jest członkiem założycielem (od 1959 r.) Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego, członkiem Societas Internationalis Limnologorum, European Ichthyological Union i European Association of Scientific Editors. Uczestniczyła w wielu zjazdach i kongresach naukowych w kraju i za granicą. Przebywała na uniwersytetach w Finlandii i w Austrii jako nieetatowy profesor. Była promotorem rozprawy doktorskiej, zrecenzowała 9 rozpraw doktorskich (w tym 2 zagraniczne) i 4 prace habilitacyjne (w tym 2 zagraniczne). Jest też autorką recenzji w postępowaniu o nadanie tytułu profesora. W swych badaniach współpracowała z naukowcami Japonii, Austrii, Francji i Rosji, spędzając po kilka miesięcy w różnych placówkach za granicą. Profesor Ewa Kamler jest laureatką wielu nagród, m.in. Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej (1961 r.) i Nagrody Sekretarza Naukowego PAN.

Cofnij