Urodził się w 1943 r. w Gądkach koło Jasła.
Studia archeologiczne na Uniwersytecie Warszawskim odbywał pod kierunkiem prof. Kazimierza Michałowskiego, uzyskując magisterium w 1967 r. Jednocześnie studiował na UW filologię romańską.

Po rocznym stażu cialis daily availability asystenckim w katedrze Archeologii Śródziemnomorskiej UW wyjechał w 1969 r. do Egiptu na stypendium wymienne rządu egipskiego, które było potem wielokrotnie przedłużane. Brał udział w różnych wykopaliskach polskich i zagranicznych na terenie Egiptu, Syrii, Sudanu i Cypru. Odbył też wiele podróży naukowych do różnych krajów. Jego zainteresowania naukowe skupiły się na historii, sztuce i religii Egiptu faraońskiego.

Pracę doktorską na temat portretu królewskiego okresu Nowego Państwa obronił na UW w 1973 r. (ukazała się ona następnie jako monografia w języku francuskim). W latach 1976-1978 był stypendystą Fundacji von Humboldta w Bonn.

Habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1978 r. Od powrotu do Polski w 1980 r. pracuje w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej PAN, której szefem został w 1981 r. po śmierci prof. K. Michałowskiego. Wykładał archeologię Egiptu na UJ oraz na UW, gdzie w latach 1990-2003 kierował też Zakładem Archeologii Egiptu.

Przez 8 lat był przedstawicielem Polski w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Egiptologów. Od 1982 r. jest członkiem korespondentem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Berlinie.

Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1987 r., zaś zwyczajnego – w 1996 r. Od 2004 r. jest członkiem korespondentem PAN oraz członkiem paru rad naukowych, zasiada też w kilku komitetach PAN. Otrzymał wiele wyróżnień i nagród naukowych.

Jest autorem oraz współautorem ponad 300 prac, w tym 15 pozycji książkowych. Większość z nich ukazała się w językach  angielskim i niemieckim. Dwie wydane w USA książki uznano za podręczniki uniwersyteckie tak w USA, jak i w Kanadzie.

Wielokrotnie przebywał jako visiting professor na Uniwersytecie Wiedeńskim, a także wykładał w różnych placówkach naukowych za granicą. Zajmuje się tez działalnością popularyzatorską (publikacje książkowe i artykuły, wystąpienia radiowe i telewizyjne).

Jego badania i publikacje naukowe dotyczą przede wszystkim wykopalisk, jakie prowadził, w tym zabytków w Tebach Zachodnich, polsko-egipskich wykopalisk ratunkowych w Tell Atrib, a także grobowca wezyra Merefnebefa w Sakkarze. Drugi kierunek zainteresowań laureata to studia nad sztuką egipską oraz studia nad mało zbadanymi aspektami religii Egiptu faraońskiego.

Nagrodzona przez  Fundację publikacja The Tomb of  Merefnebef (Warszawa 2004)  to 2-tomowa monografia poświęcona unikatowemu zespołowi grobowemu ze schyłku Starego Państwa należącemu do wezyra Merefnebefa, którego odkrycie w 1997 r. stało się wielkim wydarzeniem w świecie nauki, przyrównywanym niekiedy do spektakularnych odkryć Howarda Cartera w Dolinie Królów w 1922 r.

Zaprezentowane w publikacji wyniki badań nad cennym odkryciem przyczyniają się do poznania pomijanego dotąd w badaniach archeologicznych istotnego materiału źródłowego  dotyczącego okresu największej świetności państwa faraonów, zaś imponujący poziom starannie wydanej dokumentacji rysunkowej i fotograficznej umożliwia czytelnikowi przeprowadzenie własnych studiów i interpretacji odkrycia.
Za ewenement należy uznać szybkość ukazania się monografii (7 lat po dokonaniu odkrycia); zazwyczaj na tej rangi publikacje czeka się wiele – czasem kilkadziesiąt – lat.

Cofnij