Prof. Stefan Swieżawski (ur.1907 w Hołubiu, zm. 2004), był światowej sławy historykiem filozofii średniowiecznej, Studia odbył w latach 1925-1932 na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, u profesorów Kazimierza Twardowskiego, Kazimierza Ajdukiewicza i Jana Ptaśnika. Tamże pracował jako asystent prof. Ajdukiewicza, doktoryzując się w 1932 r. Habilitację, rozpoczętą podczas wojny w podziemnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich, ukończył w 1946 r. na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a następnie objął kierownictwo Katedry Historii Filozofii w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pozostając na tym stanowisku do przejścia na emeryturę w 1976 r. Był wykładowcą Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i wielu innych uczelni, także za granicą (College de France, Sorbona, uniwersytety we Włoszech). Współpracował m.in. z Etienne Gilsonem. Był wychowawcą i mistrzem całego pokolenia mediewistów polskich.
Głównym przedmiotem badań prof. Swieżawskiego były dzieje filozofii średniowiecznej, w szczególności filozofia bytu i antropologia filozoficzna w XV w. Badaniom XIII- wiecznej metafizyki i antropologii poświęcone zostały dwie monografie: Byt. Zagadnienia metafizyki tomistycznej oraz Traktat o człowieku. Ogółem ogłosił ponad 250 prac, w tym ponad 30 książek. Największy jego wkład w badania nad myślą średniowiecza i renesansu stanowi powstałe w latach 1974 -1990 ośmiotomowe dzieło Dzieje filozofii europejskiej XV wieku, najobszerniejsza i najbardziej wyczerpująca monografia tego rodzaju w literaturze światowej.
Prof. Swieżawski otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz był czynnym członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a także członkiem rzeczywistym i honorowym kilku polskich i zagranicznych towarzystw naukowych.
Ponadto prof. Swieżawski brał udział, jako świecki audytor, w pracach Soboru Watykańskiego II. Związany od lat ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”, cieszył się również przyjaźnią papieża Jana Pawła II.

Wyróżnione nagrodą Fundacji Dzieje europejskie filozofii klasycznej są wielką syntezą tej filozofii obejmującą czasy greckie od ich początków, okres Ojców Kościoła i średniowiecze do końca czternastego wieku, uwzględniającą szerokie tło kulturowo-historyczne. Książka stanowi spisaną wersją wykładów prowadzonych w ciągu 30 lat przez znakomitego filozofa na wielu uniwersytetach, wykładów opartych, zwłaszcza gdy chodzi o średniowiecze, na własnych badaniach autora.
Nie jest to tylko dzieło historyczne – autor wyraźnie określa w niej bowiem założenia metodologiczne przyjmowane w badaniach i tworzeniu książki, nasyca ją też refleksją filozoficzną. Książka niesie ze sobą ważne i bardzo aktualne przesłanie: przypomina o istnieniu fundamentalnych pytań o człowieka i o tym, że już w przeszłości, zwłaszcza w wiekach średnich, rozpatrywano je z najgłębszym zainteresowaniem.

Cofnij