Prof. Tomasz Giaro urodził się w 1951 roku we Wrocławiu. Prawnik. Kieruje Pracownią Europejskiej Tradycji Prawnej w Instytucie Historii Prawa UW. Od 2008 roku jest prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW.

Absolwent prawa na Uniwersytecie Warszawskim (1972), na którym obronił również doktorat (1978) i uzyskał habilitację (1988). Nominację profesorską otrzymał w 2009 roku.

W latach 1984-1985 był stypendystą Fundacji Humboldta. W latach 1990-2006 prowadził badania w Instytucie Historii Prawa Europejskiego im. Maxa Plancka we Frankfurcie nad Menem. W trakcie pobytu w Niemczech pracował również na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie nad Menem oraz na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie.

Pomysłodawca i koordynator grantu ?Proces modernizacji wschodnioeuropejskich systemów prawnych od początku XIX wieku? (2002-2004) oraz grantu Fundacji Volkswagena ?Kultura prawna Europy Wschodniej? (2004-2006), realizowanych w Instytucie Maxa Plancka we Frankfurcie nad Menem. Do tej pory ukazało się pięć obszernych publikacji podsumowujących wyniki badań realizowanych w ramach tych grantów. Dwa pierwsze tomy redagowane były przez Laureata.

W latach 2006-2008 Tomasz Giaro był profesorem wizytującym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W semestrze zimowym 2010/2011 wykładał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Florydy (Gainesville) w USA.

Wypromował 3 doktorów. Autor 155 publikacji w języku polskim, angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim i rosyjskim.

Członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, Komitetu Naukowego  ?Polish Law & Economics Conference?. Jest również członkiem Rady Programowej czasopism: ?Zeszyty Prawnicze UKSW? i ?Forum Prawnicze? oraz czasopisma rosyjskiego ?Civilisticheskije issledovanja?. Juror dorocznego konkursu naukowego tygodnika Polityka.

Profesor Tomasz Giaro otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za interdyscyplinarną analizę kategorii prawdy w doktrynach prawa od antyku do współczesności, otwierającą nowe perspektywy rozumienia prawa jako jednego z  fundamentów cywilizacji europejskiej.

Nagrodzona przez Fundację monografia Römische Rechtswahrheiten. Ein Gedankenexperiment (2007), będąca wynikiem wieloletnich studiów laureata, to opublikowana w renomowanym wydawnictwie niemieckim obszerna praca z zakresu historii i teorii prawa. Jej przedmiotem jest kryterium prawdy jako narzędzie kształtowania normy prawnej.

Argumenty prawdziwości (verum est) lub fałszu (falsum est) były częścią dyskursu jurysprudencji od starożytnego Rzymu aż po nowożytną doktrynę niemiecką. Dokonane na szerszą skalę w XIX stuleciu kodyfikacje przesunęły jednak ciężar tworzenia prawa z nauki na ustawodawstwo. Ponieważ ustawodawca ?rozkazuje, a nie dyskutuje?, kryterium prawdy prawniczej stanęło pod znakiem zapytania. Prof. Giaro podejmuje to pytanie w ramach szerokiej analizy źródeł antycznych i późniejszej europejskiej tradycji prawnej, posługując się metodą eksperymentu myślowego. Mimo że eksperyment rozumiany dosłownie jest w naukach prawnych niedopuszczalny, analiza materiałów historycznych umożliwia odpowiedź na pytanie, czy stosowanie kryterium prawdy ułatwia czy utrudnia dyskurs prawniczy.

W dyskursie epoki przedkodyfikacyjnej prawda normatywna, składająca się z wielu sądów wartościujących, była wyrażeniem ?bilansującym?, które umożliwiało całościową akceptację udanych sądów dogmatyki prawniczej. Stosowanie niezróżnicowanego pojęcia prawdy zmniejszało jednak precyzję komunikacji i, w ślad za tym, sprawność działania dogmatyki prawniczej. Laureat wykazuje, że we współczesnej dogmatyce prawa niecelowe jest poszukiwanie prawdy w jej rozumieniu przyjętym przez nauki empiryczne. Z drugiej strony zauważa, że prawoznawstwo – jako nauka o  odmiennym statusie poznawczym – bez postulatu poszukiwania prawdy straciłaby sens.

Cofnij